AB Visie / Bureau voor architectuur en bouwen / Donizettihof 12 / 2402 EK Alphen a/d Rijn / Tel: (0172) 419 410 / info@ab-visie.nl
inspiratie: filmavond “de winter van je leven”
- van te grote afstand, maar toch ..Kees van Kooten en Eric Meijer
Een filmprogramma over de schoonheid van de ouderdom en het voortschrijden van de tijd.
Gezien op 23 januari in de Balie in Amsterdam
Vier keer hetzelfde, vier keer anders
Gisteravond een geweldige filmavond in de Balie in Amsterdam meegemaakt. Vier documentaire makers, bleken alle vier oud (er) worden als uitgangspunt voor een documentaire te hebben genomen. Ze vonden dat ze wat met elkaar hadden en maakten samen een avondvullend programma. Een van hen, Eric Meyer is de broer van vriend Luc ( ook Meijer ) en zo kwamen wij die zaterdagavond met zijn allen in de Balie in Amsterdam terecht.
Kees van Kooten als verbindende schakel
Kees van Kooten praatte de films aan elkaar, met gedichten, stukjes uit zijn boek Annie en gesprekjes met de filmmakers. Zijn opening vond ik wat stijfjes, maar gaandeweg de avond “kwam hij er meer in” en werd hij een mooi verbindend element tussen de vier wel heel verschillende films.
De ondertitel: de schoonheid van de ouderdom en het voortschrijden van de tijd, klopte helemaal. Geweldig op hoeveel manieren dit in beeld gebracht werd. Inspirerend ook.
De kracht van het beeld
Alle vier de films brachten vertelden hoe het is om ouder te worden, en dat dat zo erg nog niet is. Als films zo verschillend van elkaar zijn wordt het moeilijk ze met elkaar te vergelijken. Er blijft dan niet anders dan persoonlijke voorkeur over. Persoonlijk boeit het me wat iemand zegt, maar wat ik zie, raakt me. In de film “Troost” van Rachel Visser waren drie mensen aan het woord, ze hadden rake en ontroerende zaken te melden over het ouder worden. In de film van Erick Meijer: “Tijd vliegt” zien we zijn vader bezig met al zijn dagelijkse dingen.
We zitten hem zoals Kees van Kooten zegt : op de huid. Bijna letterlijk want Eric heeft niet alleen met een handcameraatje zijn vader van heel dicht bij gefilmd, hij laat ook veel huid zien: handen, die proberen een horloge op te winden, wangen die geschoren worden, een fysiotherapeut die de schouders van zijn vader masseert. Het ongelofelijk knappe van deze film is, dat je als kijker, toch nooit het gevoel hebt dat je een voyeur bent. Je ziet hem zoals hij bezig is.
Vier films, met hart en ziel gemaakt zorgden voor een inspirerende avond.